Rozdział 4 - Bolesny pocałunek

(Perspektywa koleżanki - Chanyeol)

Poczułaś jak ktoś mocno łapie Cię za rękę i potrząsa nią. Miałaś zamknięte oczy, ponieważ głęboko w myślach dalej spałaś.
- _______~~ Wstawaj!
Ty na pobudkę swojej przyjaciółki tylko odwróciłaś się do niej plecami mrucząc coś niewyraźnego pod nosem.
- Wstawaj!
- Hmfpfmn..
- Jak mnie nazwałaś!? Powiedziałam, że masz wstać!
Blondynka pociągnęła energicznie za białą pościel na której leżałaś tym samym zrzucając Cię z miękkiego łóżka.
- No już wstaję! - rzuciłaś wkurzona, a ta tylko otrzepała ręce jakby wykonała przed chwilą najcięższą pracę w swoim życiu.
- Masz pięć minut na ubranie się i umycie.
Parsknęłaś dalej leżąc na ziemi.
- A ty to co? Przecież.. - nie dokończyłaś. Spojrzałaś na przyjaciółkę, która była uczesana, umyta i ubrana. Wstałaś i poszłaś do kaloryfera gdzie suszyły się wasz wczorajsze ciuchy.
- Już idę..
- Pięć minut! Raz! Dwa! Trzy!
- No mówię, że idę!
- Cztery!
Wyszłaś z pokoju. Na korytarzu było pusto i cicho, usłyszałaś jedynie ledwo słyszalne "pięć!" dobiegające zza twoich drzwi. Skręciłaś w prawo i lekko zapukałaś w drzwi od łazienki. Nikt nie odpowiedział. Uśmiechnęłaś się i weszłaś. Zamknęłaś się na klucz i zdjęłaś bluzkę od Chanyeola. Starannie ją złożyłaś i założyłaś to co miałaś wczoraj. Podeszłaś do zlewu i przejrzałaś się w lustrze, które nad nim wysiało. Wzruszyłaś ramionami.
- Nie wyglądam aż tak okropnie.
Umyłaś twarz, uczesałaś się i nałożyłaś pastę na palec wskazujący.
- Trzeba jakoś sobie radzić..
Po chwili byłaś już gotowa. Rzuciłaś jeszcze jedno spojrzenie na swoje odbicie i wyszłaś. Dwa kroki i byłaś pod drzwiami swojego pokoju.
- 4 i 58! 4 i 59!
Położyłaś rękę na klamce i gdy miałaś już pchnąć ją w dół ktoś Cię wyręczył. _________ otworzyła energicznie drzwi tym samym Cię nokautując. Upadłaś prosto na tyłek.Twoje czoło spotkało się z drzwiami w bolesnym pocałunku.
- 5!
- Patrz jak otwierasz drzwi!
- Przynajmniej się nie spóźniłaś! - dodała uradowana. Rzuciłaś jej groźne spojrzenie. Podała Ci rękę. - No już, już.. Przepraszam. Wstawaj.
Nim to powiedziała leżała na twoim brzuchu popchnięta przez chłopaka wychodzącego z pokoju naprzeciwko waszego.
- A! Sorki! Śpieszyłem się!
Chen podał wam rękę i pomógł wstać. Kiedy już obie stałyście, chciałyście się zapytać czemu się tak śpieszył, ale ten czym prędzej pobiegł w stronę schodów.
- Spotkamy się na dole! Nie mam czasu, nie mam czasu!
Popatrzałyście się na siebie i wzruszyłyście ramionami.
- Ciekawe o co mu chodziło, że się tak śpieszył..
...
- Widać nie tylko mu..
Cała kuchnia była wypełniona członkami którzy biegali to na prawo to na lewo jedząc wszystko co znajdą w lodówce. Co chwile ktoś was szturchał ramieniem i rzucał krótkim "przepraszam". Usiadłyście na kanapie w salonie przyglądając się całemu zespołowi. Poczułyście jak ktoś siada o bok was.
- Dzieeeeńdobry~
- Siemasz!
Chanyeol i Baekhyun przywitali się z wami. Uszatek był widocznie zmęczony i cały czas ziewał. Był czystym przeciwieństwem drugiego chłopaka, który był zadowolony i uśmiechnięty od ucha do ucha.
- Nie wyspałeś się? - zapytała twoja przyjaciółka. Pokręcił przecząco głową i pokazał na kolegę.
- To jego wina.
Zdezorientowany Bekon pokazał palcem na siebie. 
- Moja?
- Całą noc chrapałeś.
- Ja nie chrapię!
- Tak? No to niby przez co jestem taki niewyspany?
- Pewnie robiłeś coś po nocach..
- To przez Ciebie.
Ty i _______ już zaczęłyście ignorować kłótnie tej dwójki. Widać, że były one codziennością. W kuchni rozbrzmiało głośne klaskanie. Przy wejściu stał menadżer całej dwunastki.
- No chłopaki! Zbieramy się!
Wszyscy założyli kurtki i z jedzeniem w ustach rzucili się do wyjścia.
Patrzałyście próbując domyśleć się o co chodzi.
- Zaraz.. A gdzie wy idziecie? - zapytałaś a Baekhyun uśmiechnięty się do Ciebie odwrócił.
- Mamy sesję zdjęciową do reklamy. Będziemy gdzieś pod wieczór. Bawcie się dobrze~~
Pomachał wam na pożegnanie i po chwili zostałyście same. W całym dormie rozbrzmiała głucha i przerażająca cisza. Do twojej głowy wpadł genialny pomysł a na twarzy pojawił się tajemniczy uśmiech. ______ spojrzała na Ciebie jak na wariatkę.
- Co się tak uśmiechasz?
- Chodź przeszukamy ich pokoje! 

(Twoja perspektywa - Luhan)

- To zły pomysł. - powiedziałaś. Wchodziliście właśnie po schodach na drugie piętro. Rozglądałaś się i sprawdzałaś wzrokiem czy aby na pewno nikogo nie ma.
- Co ty gadasz.. To świetny pomysł! 
_________ stanęła triumfalnie na ostatnim schodku i złowieszczo się zaśmiała. Pobiegła na koniec korytarza i zerknęła na pierwsze drzwi.
- Haha! Nawet są podpisane.
Wolnym krokiem do niej dołączyłaś. Faktycznie były podpisane. Na każdych drzwi wisiały dwie tabliczki.
- Suho & Sehun.

- To ułatwia sprawę. No chodź! 

- Ale my naprawdę nie powinnyśmy! 

Nie posłuchała Cię i bez wahania weszłado pokoju. 

"Taki sam jak Luhana" - pomyślałaś. Dwa łóżka, okno, półki, szafa i oczywiście idealny porządek. ________ podeszła do półki i wzięła stojący na niej album. Zaśmiała się i zaczęła kartkować strony. Zerknęłaś. Na każdym zdjęciu byli oni. To na plaży, na kręglach lub po prostu w dormie oglądając jakiś film i grając w gry.
- Fajnie się mają..
Pokiwałaś twierdząco głową. Odłożyłyście album z powrotem na miejsce aby nikt nigdy nie pomyślał, że ktoś był w tym pokoju. Twoja przyjaciółka podreptała do drzwi i szeroko je otworzyła.
- Idziesz czy nie?
Zdziwiłaś się.
- A nie miałaś przeszukiwać ich pokojów?
- Nie jestem taka, żeby grzebać im w ubraniach. Czy ty masz mnie za zboczeńca?
Otworzyłaś usta, aby coś powiedzieć.
- Nie odpowiadaj!
Wzruszyłaś ramionami i znowu byłyście na korytarzu. Przeczytałyście tabliczki na następnych, białych drzwiach.
- "Chanyeol & Baekhyun"... To oni mają razem pokój!? - zdziwiłaś się. - Przecież oni się dziennie kłócą!
_________ zachichotała. Położyła rękę na klamce i popchnęła ją w dół. Zamarłaś. W innych pokojach był idealny porządek, a tutaj..
- Bagno..
Dookoła było pełno ubrań, butów a na ziemi leżała rozwalona poduszka i kołdra.
- Jak on wczoraj znalazł Ci tutaj ten ręcznik!?
- No.. Trochę to trwało. 
Okazało się, że akcja "przeszukamy ich pokoje" skończyła się na wchodzeniu i wychodzeniu do każdego z nich, ale i tak co najbardziej Cię zdziwiło, to to, że zajęło wam to praktycznie cały dzień. Ogółem wszystkie pokoje wyglądały tak samo i niczym większym się od siebie nie różniły. No chyba że porządkiem tam panującym.
- A tu jest nasz, czyli ostatni.
- Ah~~ Myślałam, że będzie ciekawiej. - __________ wyciągnęła ręce do góry przeciągając się jak kot. Przekręciła głowę w prawo niczym pies, który się czymś zaciekawił. Poszła na koniec korytarza gdzie znajdowało się wielkie okno od ziemi, aż do sufitu. 
- Ty patrz! Tu jest ślepy zaułek!
Podeszłaś do niej. Miała rację. Na lewo znajdowały się jeszcze jedne drzwi. Były duże, dobrze zbudowane i ciemnobrązowe.
- Ciekawe co tam jest.
Pchnęłaś klamkę w dół. Nie wierzyłaś własnym oczom. Ręce zaczęły Ci się trząść a serce szybko bić.
- Co to ma być..

(Perspektywa EXO)

- Ciekawe co u dziewczyn. - lekko zmartwiony Suho czekał na swoją kolej do zdjęcia. Zerkał na Chanyeola i Sehuna, którzy właśnie wygłupiali się przed obiektywem.
- To duże dziewczynki. - Tao przeglądał się w ekranie telefonu.
- Nie tak jak ty. - dogryzł mu Beakhyun.
- Jestem bardziej męski od Ciebie!
- Jasne! Chce to widzieć!
- No to co Tao? Oglądamy dzisiaj horror? - stanął obok nich Chen cały w skowronkach a twarz jego kolegi zrobiła się jakby blada.
- H-Horror?
Wszyscy potwierdzili. Zaśmiali się jednocześnie. Fotograf zawołał lidera aby dołączył do dwójki, która właśnie się popychała.
Odprowadzili go wzrokiem. Po chwili podszedł do nich D.O, który ubierał właśnie swoją marynarkę.
- Chce już wracać.
Potwierdzili jego słowa.
- Jeszcze tylko dwie godziny...

                              

  

(Perspektywa koleżanki - Chanyeol)

Gdy twoja przyjaciółka otworzyła te wielkie, ciemne drzwi, zamurowało Cię. 
Pokój był dość duży, około dwa razy większy od tego w którym spałyście. 
Tak samo miał białe ściany, lecz nie było tu żadnych łóżek a same półki a na środku jeden, wielki stół. Powoli do niego weszłyście dalej rozglądając się z wytrzeszczonymi oczami. W tym pokoju było pełno kwiatów, serc, misiów..
Na stole znajdowały się paczki, oraz góry białych kopert. Niektóre z pudeł leżały na ziemi ponieważ nie zmieściły się na stole i półkach. Pluszowe misie lekko opierały się o siebie plecami, a serca leżały powycinane obok nich.
Były także zdjęcia uśmiechniętych dziewczyn. Ujrzałaś jedną różową kartkę leżącą na ziemi i drżącą ręką ją podniosłaś. Przeczytałaś cicho tekst.

Drogie Exo.
Bardzo was kocham! Wasza muzyka jest najlepsza i nie raz powodowała na mojej twarzy uśmiech, lecz także i łzy przez to, że nie mogę z wami porozmawiać lub chociaż stanąć obok was.
To co robicie jest świetnie, i róbcie to dalej.
Nie przestaniemy w was wierzyć ♥ 

Upuściłaś kartkę. Usłyszałaś jak twoja przyjaciółka wybiega z pokoju. Szybko za nią pobiegłaś zostawiając otwarty pokój. Zbiegłaś ze schodów i złapałaś ją za nadgarstek, kiedy ta trzymała klamkę od drzwi wejściowych.
- Gdzie idziesz!?
- To nie oczywiste!? Wychodzę stąd!
- Ale czemu!
Popatrzała Ci prosto w oczy. Lekko dyszała.
- Dobrze się z tym czujesz po tym co przeczytałaś? Bo ja nie! Te wszystkie prezenty, listy i misie dla nich od fanek. Ja.. - złapała się za miejsce gdzie ma serce. - Czuje się winna! To wobec nich niesprawiedliwe! My się pojawiamy od tak i już zostajemy na noc, a te wszystkie dziewczyny tylko o tym marzą.
Cisza. Myślałaś tak samo. Czułaś się.. Winna? Podeszłaś do małej komody obok wieszaka z waszymi płaszczami i wyrwałaś kartkę z jakiegoś notatnika. Wysunęłaś szufladę w poszukiwaniu długopisu. Gdy znalazłaś, zaczęłaś pisać na kartce. _______ nachyliła się nad twoim ramieniem.
- C-Co robisz?
- Piszę list. Trzeba im podziękować za pomoc. Nie wiem jak ty, ale ja nie potrafię już spojrzeć im w oczy.

(Perspektywa EXO)

- NARESZCIE JESTEŚMY! - krzyknął Sehun gdy cała dwunastka wysiadała z auta.
- Jedzenie, jedzenie, jedzenie! - uśmiechnięty Beakhyun pobiegł do drzwi i szybkim ruchem je otworzył.
- Wróciliśmy! - krzyknął na cały dom, lecz nikt mu nie odpowiedział. Zerknął na wieszak, na którym wisiał jeden płaszcz. Zdziwił się.
Pozostała część zespołu zamknęła za sobą drzwi i wesoło się przywitała.
- Dziewczyny! Nareszcie jesteśmy!
Echem odbił się głos Krisa. Pytająco na siebie spojrzeli i wzruszyli bezradnie ramionami. Bekon podszedł do komody i wziął z niej białą kartkę która leżała pod różową świeczką. Rozwinął list i przeczytał cicho pod nosem.

~~ Do Exo ~~
Chcielibyśmy w tym liście razem z _______ was bardzo podziękować za to, że nas przygarnęliście pod swój dach, i za to, że nigdy wcześniej się tak nie uśmiałyśmy jak z wami. Dziękujemy także Luhanowi i Chanyeolowi za bluzki które nam pożyczyli.. Położyliśmy je na łóżkach gdzie spałyśmy.
Miałyśmy nadzieję się z wami osobiście pożegnać, ale nie dałybyśmy rady. 

Przez przypadek znalazłyśmy pokój w którym znaleźliśmy pełno prezentów i innych podobnych rzeczy. Te dziewczyny naprawdę was kochają..
Może troszkę poczułyśmy się winne w stosunku do nich.. Kto wie?
Jak już pisałam wcześniej, dziękujemy wam bardzo za to, że nam pomogliście. To były tylko niecałe dwa dni, ale zdecydowanie najlepsze w naszym życiu!


                                              ~ __________ & __________ ♥♥♥

Cała dwunastka czekała aż Baekhyun przeczyta tajemniczą kartkę. Kiedy chłopak podniósł głowę znad listu wszyscy bliżej do niego podeszli.
- No i jak? Co to za kartka?
- Poszły po jedzenie?
- Uciekły..
Zrobili pytającą minę.
- Dziewczyny uciekły.

(Twoja perspektywa - Luhan)

Ty i _______ powoli chodziliście po ulicach Seulu rozglądając się za jakimś noclegiem. Było zimno a z pobliskich restauracji rozchodziły się przepyszne zapachy które was kusiły.
- Nie rozumiem po co zostawiłaś tam ten płaszcz.
Nie odpowiedziała. Szła przed siebie patrząc na czubki swoich butów.
Zatrzymałaś się i popatrzałaś na jeden z lokali.
- Za godzinę spotykamy się tutaj. Teraz się rozdzielamy i szukamy miejsca do spania.
Pokiwała głową, że rozumie. Obróciła się na pięcie i poszła w przeciwną stronę co ty. Westchnęłaś a z twoich ust poleciała para. Spojrzałaś w górę na gwiazdy przedzierające się przez chmury.
- Dokładnie tak jak pierwszego dnia. 

T: SooYoo oddychaj.. Napisałaś to..
S: P-przepraszamy, że tak długo to trwało.. A-Ale zapomniałam zapisać rozdziału i musiałam pisać go o-od n-nowa...
T: Ta.. To były ciężkie chwile dla Ciebie..
S: *milczy zaciskając pięść* T^T
T: No ale dałyśmy radę dodać to w sobotę!
S: *dalej milczy*
T: Troooszkę niezręcznie.. No nic. Mamy nadzieję, że się podobało i do następnej soboty!
S: Do n-następnej..